Jessie Wetzer

Inhoudelijk ondersteuner en secretaris, ministerie Justitie en Veiligheid

“Ik heb mijn diagnose MS op Valentijnsdag gekregen. Elk jaar met Valentijnsdag, met een klein groepje, proberen we even stil te staan bij wat er dus toen is gebeurd en wat het dan voor effect heeft gehad op je leven en hoe je er nu bij staat.

Ik vertelde dat tijdens een teammeeting. Iedereen viel stil. Ik denk dat je juist gewoon heel open moet zijn. Op het moment dat jij dingen niet wil vertellen dan…dan krijgen mensen alleen maar meer oordelen. Dus door er transparant over te zijn en heel duidelijk te maken wat je wel en niet kan, dan krijgen mensen pas inzicht in je beperking.

Het is een progressieve ziekte waarbij je aanvallen krijgt en uitvalsverschijnselen kunt krijgen. En meestal ook chronische vermoeidheid. Waaronder dus gevoeligheid voor prikkels. Je hebt niet alleen maar lichamelijke klachten. Je vraagt je ook af: hoe kijken anderen naar mij? Verandert dit hoe andere mensen naar mij kijken? En hoe je naar jezelf kijkt. Ben je tevreden met hoe je zelf bent of had je liever anders willen zijn?

Toen ik het bericht kreeg dat ik aangenomen was.. Ik voelde me heel erg welkom. Het is al heel spannend om te solliciteren vanuit een arbeidsbeperking. Ik was… heel ja, niet zozeer onzeker over mezelf, maar meer onzeker over mezelf als professional. Van: hè, zou ik dit wel kunnen en dadelijk ben ik drie maanden ziek…Maar ik heb me eigenlijk al vanaf het begin heel welkom gevoeld. Ik heb kansen gekregen. En die kansen, die moet wel iemand je willen geven.

Wat mij op mijn werk voornamelijk een gevoel van veiligheid geeft, is toch wel de fijne band met mijn manager en met mijn collega’s. En dat mensen ook begrip tonen voor mijn situatie eigenlijk. Ik ben nu ook niet bang meer als mensen vragen; ‘hoe gaat het met je’, om te zeggen: ja, eigenlijk niet zo goed.”

Kijkduur: 7,5 minuten (ondertiteling kun je bij instellingen aanzetten [cc] )