Erol Sönmezdağ

Administratief medewerker, ministerie Infrastructuur en Waterstaat (IenW)

“Ik heb een verstandelijke beperking, dus ik ben wel wat trager dan een normale persoon. Ik was toen twee jaar, zei mijn vader. Dus er is niet genoeg zuurstof gegaan naar mijn hersens en zo heb ik een schade opgelopen. Dus ik had leerachterstand.

Mijn vader ging altijd vrolijk naar zijn werk. Hij hield ook van z’n werk. Ik hou ook van mijn werk…en… dat ik er keihard mijn best voor doe.. dat heb ik, denk ik van hem, ook.

Vireshma, mijn coördinator, die heeft mij heel erg ermee geholpen. Ja, hun steunde altijd mij, zeg maar, hun stonden altijd klaar voor mij. Nog steeds staan ze klaar voor mij. En dat waardeer ik heel erg.

Dat geeft een fijn gevoel. Dat je niet minder bent of… ja, dat je één bent met iedereen. Dat je mag zijn wie je bent.

Ze zeggen altijd: ja, we komen niet aan een baan. Hoe is het mij dan gelukt? Dus het is een beetje ook aan jezelf. Als je iets wilt, dan gaat het lukken. Als het mij al is gelukt, dan lukt het een ander ook.

Ik vind het heel belangrijk dat ik ook aan mijn kinderen laat zien: Kijk, papa heeft altijd gewerkt. En dat krijgen mijn kinderen dan ook mee, vind ik. Vind ik ook heel belangrijk. Ik heb een gezin nu. Ik heb een vaste baan. En ja, ik geniet van mijn leven. Ik ga vaak uit met mijn kinderen. Ja dus, eh, ik ben wel trots op mezelf nu. Ja.”

Kijkduur: 5 minuten (ondertiteling kun je bij instellingen aanzetten [cc] )